เย็นย่ำ ณ ยามเคอร์ฟิว
21 May 2010 – 19:37
เป็นวันที่สามที่รัฐบาลประกาศเคอร์ฟิว และเป็นลำดับวันที่สองหลังการสลายตัวก่อวินาศกรรมขบวนการกบฏไพร่แดง หมอกควันในกรุงเทพเพิ่งจางหาย ไฟที่สุมรุมในใจไพร่และประชาชนต้องใช้เวลาอีกยาวนาน ไม่ใช่กระบวนการปรองดองปัญญาอ่อนนั้นที่จะนำพาความวิบัติฉิบหายมาให้บ้านเมืองอีกครั้งในเวลาที่ไม่ไกลไปจากนี้ และถ้าประเทศจะเดินด้วยจังหวะก้าวสุภาพบุรุษแบบโง่ ๆ ไม่ดูตาม้าตาเรือ เมษา ๕๒ มีเล้ว.. เมษา ๕๓ สามพฤษภา มีแล้ว.. เมษา ๕๔…? เพลิงเผากรุงครั้งนี้เป็นความ “ระยำร่วม” ของคนทุกฝ่าย ของ “คนไทย” ทุกคน คนเป็นกลาง สีขาวมั่งไม่มีสีมั่ง ชินวัตร-ดามาพงษ์ สัตว์นรกไพร่เสื้อแดง คมช.-รัฐบาลเขายายเที่ยง รัฐบาลประชาธิปัตย์ พรรคร่วมฯ จังไร ตระกูลจังไร ศิลปอาชา-ชิดชอบ พรรคนรกส่งมามีเพื่อไทย ตำรวจ ทหาร พ่อค้า ประชาชน พระสงฆ์องคเจ้า คนเสื้อเหลือง เสื้อหลากสี บรรดามี..
ใครจะเติมกำลังใจปลอบโยนจะสร้างบ้านสร้างเมืองกันขึ้นใหม่ ซ่อมแซม สมานรอยแผล อย่างไรก็สุดแต่ใครจะคิดจะอยากทำ ส่วนใครที่คิดว่าบ้านเมืองไม่ควรมาเป็นเช่นนี้ ก็ให้ถือเสียว่า “เกิดมามีบุญได้เห็น” ของแบบนี้หายากนับได้ไม่กี่ครั้งในประวัติศาสตร์ชาตินี้
ผมก็สุขประสาคนบุญน้อย อยู่ห่างไกลเหตุการณ์หลายสิบกิโล ไม่ได้มีโอกาสได้เห็นควันท่วมกรุงแบบจะจะตา น้ำ เน็ต ไฟ ไม่ถูกตัดก็เปิดคอมดูข่าวหลาย ๆ ช่อง ระทึกระคนหลายความรู้สึก แต่หนักไม่ทางนิ่งเฉยเสียมากกว่า นั่งดูความที่มันจะเป็นไปและเหลือดูความสุขของแมว ที่หลับสนิททั้งบ้าน
เย็นย่ำใกล้จะค่ำ หรือบ่ายที่แก่มากแล้ว ผมหยิบของเล่นไปลองมือที่หน้าบ้าน หมายตาว่าจะถ่ายเจ้าต้นดอกแสด (หางนกยูง?) นี้มานานมากแล้ว เดือนนึงก็แล้ว สองเดือนก็แล้วไม่เคยมีโอกาสได้ถ่ายกระทั่งวันนี้ ก็ขอบใจที่อุตส่ามีดอกรอ นี่ก็อยากหา “ตะแบกบานแล้วร่วง สีม่วง ที่พี่ชื่นชม หรีดหริ่งระงม พี่ปล่อยน้องให้ตรมคนเดียว” แต่เลยเวลาและร่วงเหลือแต่ใบไปนานแล้ว ผมชอบเพลง “ข้าวคอยเคียว” ของ ผ่องศรี วรนุช นึกถึงตะแบก นึกถึงอินทนิน นึกถีงนาและสวนยางหน้าแล้ง..
เมื่อบ่ายต้น ๆ ผมลองของเล่นใหม่ในบ้าน พอ “ผู้ใหญ่” กลับเข้าบ้านลูกหลานก็กรูมาหา ตอนกันอยู่ครู่นึงก็แยกย้ายไปมีเรื่องมีราวส่วนตัวของแต่ละตัว
วันนี้เป็นวันที่สองที่ผมกับบรรดาหลาน ๆ กินร่วมอาหารอย่างเดียวกัน คือ ไม่ใช่ว่าอดอยากซื้ออะไรกินไม่ได้หรอกนะครับ แถวนี้ยังพอมีอะไรขายอยู่บ้าง โดยเฉพาะวันนี้ที่ร้านค้าร้านขายเปิดมากขึ้น ตลาดสดก็กลับมามีชีวิตใกล้ปกติ เพียงแต่ความอยากกินเนื้อหวาน ๆ ของปลาทูแมว เมื่อวานเลยแบ่งมาตัวนึงสำหรับมื้อเย็น และวันนี้ก็แบ่งมาสองตัวสำหรับมื้อเย็น หั่นพริกสด บีบมะนาว หั่นตะไคร้ ของอย่าอื่นไม่ใส่เพิ่ม เปลือง ไม่เหมาะซื้อ แล้วก็ข้าวสวยถุงเล็ก ๆ แค่นี้ก็อิ่ม อร่อย และรอดมื้อ
ความเดิมประเด็นใกล้เคียงกัน
(บางทีระบบก็มั่ว ..แต่คลิกอ่านเถอะ)
- คุณอ้วนแมวบอส (0.869)
- แมวดำน้อย (0.869)
- กำเนิดลูกแมว (0.869)
- เรื่องแมว ๆ บอสอ้วน แมวต้อยและสีดำ (0.869)
- การจากไปของทายาทแมวบอสรุ่นที่ ๑ (0.869)
- เร็ว ช้า การเมือง ผู้ชาย (RANDOM – 0.131)
6 ความเห็น ใน “เย็นย่ำ ณ ยามเคอร์ฟิว”
ร่วมคิดร่วมคุย
โปรดทราบ: เม้นได้เลย ไม่ต้องสมัครสมาชิก และไม่คิดตังค์ คิดอย่างไรโพสต์ตามนั้น แต่อย่าเหลี่ยม อย่าเหวง อย่าแหย อย่าแหล อย่าแดงเทียม อย่าไม่ใช่มติแกนนำ อย่าใช้ภาษาสัตว์เลื้อยคลาน และอย่ากวงตีง //ข้อความไม่ขึ้นไม่ต้องโพสต์ซ้ำ ข้อความอยู่ในระบบแล้ว
21 May 2010 เมื่อ 20:10
ความสุขในวันการ์ฟิลด์
ต้องรีบกลับบ้านก่อนเวลาสามทุ่ม
รีบเปิดดูให้ชื่นใจ…หลานฉัน
ปล.แม่ต้อยไปไหน
21 May 2010 เมื่อ 22:58
@อาม่า:
ต้อยหลับอยู่ในห้องน้ำ
22 May 2010 เมื่อ 00:27
สวยจัง…เก่งหนิ..
22 May 2010 เมื่อ 07:18
@นางฟร๊าา:
โอ่ พี่บัว กล้าใช้ชื่อนี่แถวนี้เนาะ
25 May 2010 เมื่อ 13:52
1.เป็นช่วงที่ครอบครัวได้อยู๋พร้อมหน้พร้อมตาโดยมิได้นัดหมาย
2.ทำให้สังคม social network คึกคักกว่าทุกๆวัน
3. ทำให้หลายๆคนกินข้าวกล่อง 7-11 ติดต่อกันได้
ฯลฯ
29 June 2010 เมื่อ 23:59
ทำไม มีปัญหาอะไรมั๊ย ยัยนุ้งเน ชิชิ ทำไมจะใช้ไม่ได้ หลายคนขนานนามมมมมมมม