แต่ก่อนนี้ความเดือดร้อนหลักของผมมาจากเจ้าขาว-ดำ สำลีกับสีดำที่แง่ง ๆ กันบ่อย ต่อมาก็เป็นเรื่องนังลูกตาลที่พอท้องก็เดินตามติดขอของกิน พอคลอดก็หนักขึ้นยิ่งกว่าเก่า ตามชิดยิ่งกว่าเงา นั่งทำงานก็มากระโดดดึงแขนจะเอาของกิน พอให้ก็กินไม่กี่คำอาหารเหลือกลายเป็บลาบปากตัวอื่น ครึ่งชั่วโมงผ่านไปลูกตาลก็มาขอใหม่ ไม่หิวมากก็มาขอแล้วนอนหมอบรอ เยอะหน่อยก็เริ่มเรียกร้องอย่างที่เล่า ล่าสุด เหลน ๆ เริ่มเคลื่อนที่ไปทั่วบ้าน โดยเฉพาะเจ้าแจ๋นน้อยที่มีชื่อเป็นทางการว่า “นู๋จี๋” เหลนตัวเมียตัวเดียว ความลำบากก็มาจากที่ถ้ามันตื่นผมขยับตัวไปไหนไกลจากคอมไม่ได้ จะเข้าห้องน้ำก็วิ่งพุ่งมาหาแล้วร้องลั่นบ้าน เจ้าเข้าครัว เข้าห้องก็เหมือนกัน ต้องอุ้มต้องประโลมกันพักนึงถึงจะสงบ เจ้าสีน้ำตาลอ่อนขาว กับดำอ่อนขาวก็เหมือนกัน ตัวอื่น ๆ ก็เดินไปเดินมาทั่วบ้าน ยกเว้นน้ำตาลเข้มทั้งตัวที่ไม่ค่อยไปไหน และค่อนข้างจะขี้กลัวถ้าถูกอุ้มถูกยก และความที่เหลน ๆ เดินไปมาทั่วบ้าน บ่อยครั้งเวลาลุง ๆ กำลังคึก เหลน ๆ ก็ตกเป็นเป้าหมาย … To be continue →

สองสามวันมานี้ความวุ่นวายเรื่องการย้ายที่นอนของเหลน ๆ หลาน ๆ ที่คุณแม่แจ๋นย้ายทุกค่ำเช้าหายไปแล้ว เพราะตอนนี้หลานอนประจำที่พื้นบนผ้าผืนเล็ก ๆ ความที่เดินกันยังไม่คล่องรัศมีการกระจายยังไม่ไกลนัก เรื่องที่ต้องระวังมีเรื่องเดียวคือบรรดาลุง ๆ และยายมาเล่นกับหลานแล้วเล่นแรง กัด ๆ ถีบ ๆ ต้องคอยจับตาดู คอยเงี่ยหูฟัง แต่ก็บ่อยๆ ที่ลุงกับยายมาดูแลหลาน ช่วยเลียขนเลียก้นให้หลานขับถ่ายคล่อง ดึก ๆ วันนี้ (๑๘ สิงหาคม) เห็นหลาน ๆ เริ่มตื่นกันบ้างก็เลยเดินเข้าไปหาหลานๆ ปรากฎว่าเจ้าแจ๋นตัวน้อยกับว่าที่มะขามตัวน้อยร้องลั่นแล้วก็พุงมาหา เดี๋ยวนี้เหลน ๆ คุ้นกับผมมากแล้ว เวลาร้องหรืออะไรเข้าไปปลอบก็จะหยุด เวลาเข้าไปหาเหลน ๆ ก็จะพุ่งมา พอมาถึงตัวก็ซุก ๆ แล้วหยุดร้อง เด็ก … To be continue →

บ่ายวานนี้ (๑๕ สิงหาคม) เจ๊หน่อยกับผมไปประชุมเครือข่ายภาคประชาชนที่ต่อสู้ประเด็นพระวิหารที่สันติอโศก อยู่ที่นั่นกันครู่สั้น ๆ ออกมาชมสถานที่ โดยเฉพาะน้ำตกที่สันติอโศกแล้วกลับกันมาบ้านแมว ตั้งแต่เจ้าตัวเล็กคลอด อาม่ายังไม่เคยมีโอกาศได้มาเยี่ยมๆ เหลน ๆ หลาน ๆ เพราะงานรัดตัวจัด ทำงานตรวจสอบเอกสารภาษาเขมรกันครู่นึงก็ชวนอาม่าออกมาแบ๊วกับหลาน ๆ นอกบ้าน ผมไม่ได้ถ่ายรูปเจ้าตัวเล็กเป็นเรื่องเป็นราวหลังจากคราวที่แล้ว หยิบบรรดาเจ้าตัวเล็ก ๆ ออกมาทีละตัว จะเอามาพร้อมกันทีเดียวก็เกรงใจ สองคนกับห้าแมวเห็นท่าจะไม่ไหวครับ ตอนนี้เริ่มเดินไปไหนมาไหนแบบหงึก ๆ หงัก ๆ ได้แล้ว เริ่มออกนอกรัศมีที่นอน และบางทีก็กลายเป็นของเล่นทั้งคุณยายและลุง ๆ หลายวันก่อนแม่แจ๋นย้ายหลานขึ้นลงเช้าค่ำระหว่างที่นอนด้านล่างกับตู้ลอยในครัว ตอนนี้หลานประจำการอยู่ด้านล่างที่ใหม่เป็นปกติ เข้าใจว่าแม่แจ๋นคงไม่สามารถแล้ว หรืออาจเปลี่ยนใจ อันนี้ก็เป็นเรื่องความคิดของแมว